KORA: PING PONG (2LP)

W 2006 roku Kora podjęła bardzo odważna decyzję: rozstała się ze swoim kompozytorem, byłym mężem i liderem zespołu Maanam - Markiem Jackowskim. Maanam w 1980 roku rozpoczął erę nowego rocka i stworzył soundtrack do solidarnościowej rewolucji. Przez 30 lat Kora i Maanam wymawiało się jak kiedyś: Partia i Lenin. I ten świetny wygodny układ Kora zostawiła.
Był to skok na głęboka wodę. Przez pięć lata Kora szukała muzyków, producentów, eksperymentowała i czasami błądziła. Od roku skład muzyków ustabilizował się. Znalazł się też świetny kompozytor i gitarzysta: Mateusz Waszka Waszkiewicz .
On jest autorem prawie wszystkim utworów na płycie PING PONG. Krzysztof Amik Skrzyński - solowy gitarzysta Kory to artysta, którego indywidualny energetyczny akordowy styl grania na tym instrumencie jest syntezą Hendrixa, Page'a i przede wszystkim Jacka White'a. W czasie koncertów fani proszą go by jego solówki trwały jak najdłużej. Jeżeli Waszka i Amik to nowy narybek na polskiej scenie rockowej, to Marcin Ciempiel i Artur Hajdasz to weterani polskiej nowej fali. Ciempiel, którego Kora sprowadziła z Kalifornii grał już w Oddziale Zamkniętym, Maanamie, Aptece i Wilkach. Hajdalon, syn perkusisty legendarnych Breakoutów walił w bębny w Pudelsach, Homo Twiście, Aptece i Made In Poland.
I wreszcie piąty instrument - Kora. Na tej płycie jak na żadnej poprzedniej Kora doszła do perfekcji w wyrażaniu złożonych emocji dorosłej, świadomej siebie i refleksyjne nachylonej nad kondycją świata, kobiety. Głos Kory jest zarazem świeży i dojrzały. Dziewczęcy i głęboki.
Większość tekstów na płycie tak jak to się działo w wypadku kilkunastu albumów Maanamu napisała Kora. Jednym z wyjątków jest tytułowy Ping Pong. To tekst, który Kora wyłuskała z poematu przemyskiego poety Józefa Kurylaka Bicie mojego serca.
Ping Pong to tajemnicza piosenka, zaśpiewana z punkową brawurą, opowiadająca o odwiecznej walca dobra i zła: szatana, którego obciążamy swoimi winami i anioła, któremu nie chcemy przypisać swoich zasług. W tekście pojawia się niczym deus ex machina pytanie: skąd to dziecko, skąd. Akurat my wiemy skąd, ale zostawiamy słuchaczom przestrzeń do domysłów.
Spójrz prosto w oczy chwili to zbudowana przez Korę z Napowietrznych zdań malarza i poety Ryszarda Grzyba piosenka o bardzo zabawnym tekście. Strefa ciszy to już tekst samej Kory. Poetycki manifest i głębokiej ekologii. Subiektywna wizja przyrody zmęczonej destrukcyjną obecnością człowieka w jej sferze. Nigdy nie zamknę drzwi przed tobą, Jedno słowo wszystko zmienia, Jak narkotyk i Radiowa fala to utwory z których Kora jest najbardziej znana: rockowe erotyki, wyznania miłości dojrzałej, pełnej wyrozumiałości i ciepła kobiety wobec tego drugiego: partnera, męża, kochanka.
Przepis na szczęście to piękna ballada, w której słychać reminiscencje z pobytu kory w Brazylii, w stanie Bahia, gdzie co wieczór Kora oglądała jak dla ochłody pławiono konie w rzece wpadającej do gorącego Oceanu.
Żmija - prześmiewcza piosenka o codziennych rytuałach miejskiego biznesmena biorącego udział w codziennej gonitwie szczurów a raczej żmij. I na koniec Nie jestem biała i nie jestem czarna- piosenka autotematyczna, rozliczanie się Kory z własną niejednoznaczna, płynną i zmienną niczym rtęć tożsamością.

Ping Pong jest albumem bardzo bogatym brzmieniowo: gitarowym pojedynkiem Amika i Waszki,za którym pulsuje mistrzowska sekcja rytmiczna. Kora jest w swojej najlepszej formie w życia. Płyta ta może śmiało stanąć na półce obok Nocnego patrolu i Róży. Tym bardziej że wyprodukował ją w swoim studio sam mistrz Rafał Paczkowski. Zdjęcia to albumu zrobił Andrzej Tyszko, collage - Kamil Sipowicz a wszystko zlozyłł w graficzną całość Mateusz Jackowski.

1.Ping Pong
2.Strefa Ciszy
3.Przepis Na Szczęście
4.Radiowa Fala
5.Nie Jestem Biała I Nie Jestem Czarna
6.Spójrz W Oczy Chwili
7.Nigdy Nie Zamknę Przed Tobą
8.Czarna Żmija
9.Jak Narkotyk
10.Jedno Słowo Wszystko Zmienia